„Kto spotyka w lesie dzika, ten na drzewo szybko zmyka”.
Dzik europejski (Sus scrofa)….i tutaj warto by było zapoznać się z biologią tego niezmiernie istotnego dla ekosystemów leśnych gatunku. Gdyby nie dziki właśnie to mielibyśmy większe gradacje owadzie, a rolnicy, jakże na dziki pomstujący” byliby nękani nornicami i innymi gryzoniami. Dzik jest ssakiem wszystkożernym. Jego pokarm stanowią zarówno rośliny jak i zwierzęta, a także padlina. Dziki to oportuniści, czyli jedne z inteligentniejszych ssaków zamieszkujących nasze lasy.
Ale czy tylko lasy?
Otóż nie. Las jest dla dzika wyłącznie schronieniem. Podobnie jak rozmaite zadrzewienie, zakrzewienia, uprawy wikliny, a ostatnimi czasy kukurydzy. Dostępność pożywienia, szczepionki przeciw wściekliźnie, ocieplenie klimatu: to jedne ze złożonych przyczyn, które ukształtowały obecny behawior (zachowanie) tego gatunku. Niegdyś ruja u dzików przypadała na wczesne miesiące zimowe lub późnojesienne. Teraz nie da się tego dokładnie określić. A to istotne.
Co uczynić podczas nagłego spotkania z dzikiem?
Przede wszystkim nie panikować, choć wiem iż to niełatwe. To co najważniejsze, to dać mu szansę ucieczki. A rzecz dotyczy przede wszystkim loch z młodymi. Oczywistym jest to, iż instynkt nakazuje im bronić potomstwa. Pod żadnym pozorem nie dotykajmy, ani nawet nie zbliżajmy się do matki z młodymi. Zazwyczaj się wycofa. Odejdźmy powoli i dajmy im wolną drogę. I nie trzeba uciekać na przysłowiowe drzewo.
Dlaczego spotykamy dziki w miastach?!
Przyczyny jak zwykle są złożone. Począwszy od wyżej wspomnianych dochodzi do tego suburbanizacja, czyli rozrost obszarów miejskich na tereny podmiejskie. Bywa on niekontrolowane. Zjawisko to nazywane jest „Urban sprawl”. Dziki posiadają własny areał osobniczy. Przegradzanie, budowa dróg, jak również dostępność pokarmu (np. niegrodzone kompostowniki), to jedne z przyczyn ich obecności na obrzeżach miast. Na koniec wspomnę o presji łowieckiej oraz podkreślę inteligencję dzika, który bliżej ludzi czuje się bezpieczniej.
Tekst:
Adam Rybarczyk
